Mijn Gedachten
Engel
Ik kwam ooit een Engel tegen, lieflijker dan het mooiste gedicht.
Haar ogen, als bodemloze poelen van het helderste maanlicht.
Lange rode haren rond een beeldschoon gelaat.
En een lach die nooit meer uit mijn herinnering gaat.
Deze Engel, werd mijn grootste vreugde en mijn diepste verdriet.
Omdat zij mij al veel te snel weer verliet.
Misschien was het dom om mijn hart aan een Engel te geven.
Maar zo'n Engel kom je maar eens in je leven tegen.
Kwijt
Ik ben je kwijt, verloren en vermist.
Je hebt me uit je bestaan gewist.
Niet lang genoeg gebleven om een heel sonnet te zijn.
Slechts een limerick in je bundel of zelfs maar een kwatrijn.
Ons gedicht had oneindig moeten zijn, geschreven vol liefde en geluk, niet van verdriet, eenzaamheid en pijn.
Winter
Winter aan het Noordzee strand.
Daar waar water overgaat in land.
Daar hoor je het ruisen van de wind door helmgras en riet.
Gezongen als een fluisterend lied.
Daar vind je in de eindeloosheid en de rust.
De tijd voor overdenkingen, daar aan de kust.
Waar de zilte wind je haren doet verwaaien.
En de dapperen nog pootje baden.
Het is de uitgelezen plek om te overwegen.
Wat je doet, met alle dilemma´s in dit leven.
Aan de dingen die je niet vast kunt houden, die zijn als het zand in je handen.
Als de witte schuimkragen, die stukslaan op de stranden.
Schreeuwen tegen de wind, schreeuwen uit protest.
Waarom, waarom wordt je in dit leven zo getest.
Maar ééns komt de dag dat de storm zal zwijgen.
En alles een plek in je leven zal krijgen.
Je zal de strijd met de storm beslechten.
En je geluk zal intenser zijn dan ooit.
Omdat je er zo hard voor hebt moeten vechten
Jouw Glimlach
Wanneer het hart iets in bewaring heeft.
Blijven de beelden een heel leven ongeschonden.
Jouw eerste glimlach heb ik zo vaak herbeleefd.
Wel duizendmaal heb ik jou opnieuw gevonden.
Duizend tranen
Ik zou Duizend paginas kunnen schrijven over wat ik voor je voel.
En dan nog zou je het niet begrijpen.
En Duizend woorden brengen je niet bij mj terug.
Ik heb het geprobeerd, het mocht niet baten.
Ook mijn Duizend tranen niet.
Want die heb ik om je gelaten.
Dus laat ik je nu alleen in stilte, zonder mijn geluid.
Alleen het breken van mijn hart.
Missen
Er bestaat geen woord voor missen, al hoewel ik het hoor in het ruisen van de wind.
Die ruist rond het huis waar jij niet meer bent.
Geen woord voor het ontbreken van de dagelijkse geluiden; het zetten van koffie in de keuken of je gezang vanuit de badkamer.
Geen woord voor het ontbreken van de stilzwijgende belofte van eeuwige liefde.
Dat jij mijn laatste station zou zijn na een treinreis die al een leven lang duurde.
Geen woord voor de leegte die je achter liet in mijn hart en mijn bestaan.
Missen is daarom geen woord dat beschrijven kan wat jij mij hebt aangedaan.